به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از مشهد، تولد مبارک امام محمد تقی، جوادالائمه(ع)، نه تنها پایانی بر نگرانی‌های شیعیان و افشای نیت‌های فرقه واقفیه و دیگر دشمنان بود، بلکه آغاز فصلی نوین در تاریخ تشیع بود. شیعیان گمان می‌کردند که امام رضا(ع) فرزندی ندارد و در نتیجه، آینده‌ امامت مبهم بود، این تولد با اعلان اینکه امام رضا(ع) دارای وارث است، بسیاری از این شبهات را رفع کرد، امام رضا(ع) درباره تولد ابوجعفر محمد بن علی الجواد فرمودند: «هذا لمولود الذی لم یولد مولود اعظم علی شیعتنا برکة منه».

کودکی و امامت در خردسالی

زندگی امام جواد(ع) از دوران کودکی، دارای اهمیتی ویژه بود، ایشان اولین کودکی بود که در سنین پایین به مقام امامت رسید، و این یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های فکری و سیاسی زمانش را به وجود آورد. در دوران کودکی امام جواد(ع)، حضوری پررنگ در عرصه علمی مشاهده شد. مناظرات متعدد ایشان با علمای بزرگ دربار عباسی نشان از عمق دانش و حکمت این امام همام را داشت.

اهمیت ولادت و رویدادهای فرهنگی، علمی و سیاسی

۱. پایان شبهه واقفیه: واقفیه کسانی بودند که در امامت امام موسی کاظم(ع) توقف کرده بودند و شک و تردیدهایی درباره امامت امام رضا(ع) ایجاد کردند، ولادت امام جواد(ع) پاسخی روشن به این شبهات بود و موجی از آرامش را برای شیعیان به همراه آورد.

۲. تثبیت عقاید شیعه: با پاسخ‌های قاطع و علمی امام جواد(ع)، بسیاری از شبهات درباره امامت و عقاید شیعه حل شد، مناظره مشهور ایشان با یحیی بن اکثم، قاضی بزرگ، به چرای عظیم علمی و عقیدتی در میان مسلمانان ختم شد و قدرت اخلاقی و فکری اهل بیت(ع) را به نمایش گذاشت.

۳. اظهار علم اهل بیت: دوره امام جواد(ع) زمان اوج ترجمه و گسترش علوم بود و شبهات بسیاری در این دوره رواج داشت. امام با علم و معرفت والا به مقابله با این شبهات پرداختند و دوره امامتشان به نوعی به نبوت حضرت عیسی(ع) تشبیه شده است.

۴. پاسخگویی به مشکلات فکری: پس از شهادت امام رضا(ع)، بسیاری از علما و بزرگان به مدینه روی آوردند و امام جواد(ع) به بیش از سی هزار مسئله بدون تأمل پاسخ دادند، در حالی که بیش از ده سال نداشتند.

۵. مناظرات مهم علمی: امام در مناظره با گروه‌های مختلفی مانند معتزله به ویژه در موضوعات فقهی و حج با یحیی بن اکثم وارد شدند و غالب بر این رقبا شدند. این مناظرات تاثیری عمیق بر جامعه علمی و فکری آن زمان گذاشت.

۶. ازدواج سیاسی با ام‌الفضل: مأمون به دنبال اهداف سیاسی، دختر خود ام‌الفضل را به امام تزویج کرد اما نتوانست به مقاصد شوم خود برسد. امام جواد(ع) با درایت خود این تهدید را به فرصتی تاریخی برای تثبیت امامت تبدیل کردند.

۷. شبکه وکالت: امام با برقراری شبکه‌ای از وکلا توانست انسجام شیعه را حفظ کند و ارتباط منظم بین شیعیان و امامت را تقویت بخشد. این شبکه بعدها به پایه‌گذاری نهاد مرجعیت و نواب اربعه در دوره‌های غیبت صغری و کبری کمک کرد.

۸. علم و کوشش‌های فرهنگی: امام جواد(ع) با کوشش‌های علمی و اجتماعی حیرت دانشمندان را برانگیخت و مسیر علمی‌ای که امام رضا(ع) آغاز کرده بود را ادامه داد، به طوری که به جامعه و ملل پیرامون اهل بیت(ع) معرفی شدند.

تربیت شاگردان و انتشار علوم

اگرچه فشار سیاسی و نظارت‌های شدید فعالیت‌های امام را محدود می‌کرد، اما امام جواد(ع) توانست به تربیت شاگردان بسیاری بپردازد، این اقدامات در نهایت به شناخته‌شدن مدرسه امامت و علم اهل بیت(ع) منجر شد که در دوره کوتاه عمر ایشان، حدود ۱۱۰ شاگرد و بیش از ۲۵۰ حدیث از آن حضرت روایت شده است.

دوره زندگی و امامت امام جواد(ع) به‌عنوان یکی از پربارترین و تأثیرگذارترین دوره‌ها در تاریخ تشیع شناخته می‌شود، ایشان با دانش و حکمت خود توانستند به مقاومت در برابر مخالفان پرداخته و راهی روشن برای شیعیان به تصویر کشند.

انتهای پیام. /